Aynı hüznün içinde
Bir kavga bir savaş
Ne sonu belli ne de başı
Eridik yavaş yavaş
Aç bana yüreğini eskisi gibi
Hangi sızı sürmüş ki sonsuza kadar?
Gördün mü?
Nasıl güzelsin hırçınlığın yok olunca
Fırtınan dinip, suların durulunca
Sarılmak değildi bu, bütünleşmekti
Koynuma sokulunca, ruhuma dokununca
Aynı resmin içinde
Hem yorgunluk hem telaş
Ne çeken belli ne de zaman
Sarardık yavaş yavaş
Tut hadi ellerimi eskisi gibi
Hangi acı sürmüş ki sonsuza kadar?