Kerem Kaya - Düşe Kalka

Bilindik bu denizin suyu
Belkide içimde kör kuyu
Yavaşça yok oluyorum

Saygım kalmadı kendime
Yaşıyorum sonumu bile bile
Bu şehire sığamıyorum

Yok dönmem geriye
Kalp kırıldı kaç kere
Hiç uğraşma

Alıştım zamanla
Artık her şey uzakta
Hiç yaklaşma

Düşe kalka çıkıyorum bu yolları
Bedelini ödüyorum hataların
Dedim ipleri bir yerde koparmalı
Becerebilirim ben mutlu sonları

Bu deli rüzgar savursa saçımı
Yokuş olsa ben yinede koşarım
İstersem akıtırım yaşımı
Nolur belaya soksam başımı?